Udokumentowana historia masażu sięga już 7 000 lat i jest jedną z najstarszych dziedzin wiedzy lekarskiej. W czasach starożytnych masaż należał do obrzędów religijnych, a z czasem zaczął przenikać do medycyny ludowej, gdzie odkrywano jego wspaniałe właściwości.
Pierwsze wzmianki na temat masażu pojawiły się w 3 000 roku p.n.e. w dziele chińskim Kong-Fu o leczeniu za pomocą masażu. W 1800 roku p.n.e pojawiają się w indyjskiej księdze mądrości Vedas wskazówki jak wykonywać masaż.
Dla greckich sportowców masaż miał wyjątkowe znaczenie, ich ciała przed zawodami były namaszczane oliwą- dla polepszenia wyglądu i przygotowania ciała do wysiłku. Te zabiegi były prekursorem powstania, w późniejszym czasie masażu klasycznego.
Tajniki masażu, dzięki Grekom przeniosły się do Rzymu, gdzie łączono go z kąpielami zażywanymi w słynnych termach rzymskich. Ciała nacierano wonnymi olejami, co sprzyjało zdrowiu i higienie.
Czasy średniowieczne i panująca wówczas asceza zahamowały rozwój nauk medycznych, a co również za tym idzie- masaż przestał być powszechnie stosowany. Dopiero w XVI w. przyniósł renesans masażu. Francuski lekarz Ambroży Paré zaobserwował, że głaskanie obolałych miejsc przynosi choremu nie tylko ulgę w cierpieniu, ale wywołuje równocześnie pewne zmiany w skórze, a nacieranie i silniejsze głaskanie wywiera wpływ na mięśnie. Podjął on również badania nad filozofią masażu, a w swej pracy naukowej opisał masaż jako oficjalną metodę leczenia.
Badania naukowe Paré kontynuował i rozwijał Friedrich Hoffman, który opierając się na własnych obserwacjach i badaniach opracował program stosowania masaży w poszczególnych jednostkach chorobowych.
W XIX w. do dalszego rozwoju masażu przyczynił się szwedzki lekarz Per Henrik Ling (1776- 1839). Został on współautorem "szwedzkiej gimnastyki"- była to metoda lecznicza i higieniczna, w zakres której wchodzi masaż leczniczy.
Holenderski lekarz Johan Mezger określił system metod masażu, ze wszystkimi wskazaniami przeciwwskazaniami do jego wykonywania. Był też twórcą szkoły masażu klasycznego oraz "masażu naukowego".
Również Polacy odegrali bardzo dużą role w rozpowszechnianie masażu- profesor Uniwersytetu w Berlinie Izydor Zabłudowski. Dzięki niemu masaż został zrównany z innymi dyscyplinami medycyny na poziomie uniwersyteckim.
Wraz z rozwojem fizjologii i neurofizjologii powstawały nowe metody masażu.
Masaż leczniczy jest objęty programem specjalizacji lekarzy z balneologii, bioklimatologii i medycyny fizykalnej oraz specjalizacji w zakresie rehabilitacji i kosmetologii.
W następnej części opiszę wpływ masażu na tkanki, nasze samopoczucie i dobry wygląd.
